കൈകാല്‍ കുടഞ്ഞ്
നടു നിവര്‍ത്തി ചുണ്ടു കൂര്‍പ്പിച്ച്
ഇത്തിരി ഞരങ്ങലില്‍
പുതപ്പ് നീക്കി ഉദിക്കുന്നു
മകള്‍ എന്റെ സൂര്യന്‍
തേങ്ങി തേങ്ങി
കണ്ണുകള്‍ വട്ടം ചുറ്റി
ഉറങ്ങേണ്ടുറങ്ങേണ്ടെന്നു
പിറുപിറുത്ത്
കണ്ടു കണ്ടങ്ങിരിക്കുമ്പോഴേക്കും
പുതപ്പിന്നുള്ളിലാഴ്ന്നങ്ങസ്തമിക്കും
മകള്‍ എന്റെ സൂര്യന്‍
ഉദയത്തിനും
അസ്തമയത്തിനുമിടയില്‍
കത്തിയെരിയലിനു ചുറ്റും
അച്ഛന്‍ ഭ്രമണം
ഭൂമിയെക്കുറിച്ചിപ്പോള്‍
എനിക്കറിയാം കേട്ടോ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
ആ തലക്കെട്ടിനു തന്നെ ഒരഭിനന്ദനം.
കവിതയും വ്യത്യസ്തം.
Good one!
ഇഷ്ടപ്പെട്ടു :)
അച്ഛന്റെ ഭാവം വരച്ചിട്ടിരിക്കുന്നത്‌ അതി മനോഹരം !!!
ഏവര്‍ക്കും നന്ദി
this sun never sets ...she keeps raising ...rising you and me ...and translate the meaning of "mine" ...
അസ്തമിക്കാത്ത പകല്‍ എന്ന വരി വി.ജി തമ്പിയുടേതാണ്. അസ്തമിക്കാത്ത ആ മകളെ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. അവള്‍ നിന്റെ കവിതയെ കൂടുതല്‍ പ്രകാശമുള്ളതാക്കട്ടെ
മകള്‍ സൂര്യന്‍- മനോഹരം
Post a Comment